Τα Κορίτσια του Καλοκαιριού

THE GIRLS OF SUMMER by Kort, Michele at Advocate; 7/3/2007 Issue 988, p48

Logo brings skin and surf to your summer in the all-lesbian reality series Curl Girls "SURFING IS LIKE SEX," says a sly Michele Fleury, one of the six stars of Logo's new dykes-on-boards reality series Curl Girls. "Everyone thinks they look really good doing it--but they usually don't."
Reality shows about lesbian surfers, on the other hand, are for fans of sex--or at least fans of sex among flat-abbed well-tanned women who also can grab a rail, hang 10, or shoot a curl.

Originally an hour-long documentary in 2005. Curl Girls got such a positive response from the lesbian audience that Logo morphed it into a six-episode "docu-soap" that's part Work Out, part L Word at the shore.

The six 'girls' bring varying levels of surfing expertise to El Porto beach in the L.A. suburb of Manhattan Beach, Calif. There are old-timers like 32-year-old Michele--who's been surfing since age 16--as well as suing newcomer Gingi 25, who doesn't catch her first wave until episode three.
Also on hand in their bikinis and wet suits are serious surfer Erin, 30, an attorney: clothing designer Vanessa, 33, the self-described "comic relief," who attended this years Dinah Shore White Party in a banana suit: the tall modelesque Jessica, 24, a human resources exec who had to relearn surfing skills after a serious cat accident: and the tough-but-vulnerable Melissa 30, an online advertising sales rep and extreme-sports enthusiast who's even happier on a snowboard. Jessica and Melissa provide the requisite dyke drama for the season, alternately breaking up and having second thoughts. "Every time we filmed," Melissa points out, "we were either fighting or crying or making out."

Most of the cast members, however, are in relationships with non-Curl girls, including Erin and no-nonsense Michele. "Even if I was single, I wouldn't be in the dramas," says Michele, who was once The Advocate's photo editor. "I'd rather go surfing."

The show opens a bit cagily without really explaining how these particular women ended up surfing together. After a while, though, it doesn't matter. You begin to plunge with them into the water and their adventures (surf contests, fashion shows, dressing in drag).

The question is, Why surfing? Would softball or golf have been too obvious? "Based on anecdotal information, there are a lot of gay women who love to surf," says Logo's senior vice president and general manager Lisa Sherman.

The jury's out as to whether the show will encourage a new generation of gay Gidgets. "I think it's going to at least inspire some people to try [surfing]," says Vanessa. But Erin hopes that isn't true: "There are so many surfers already!"

CURL GIRLS From left: Melissa Hayden, Erin Pittman, Michele Fleury, Vanessa Craig, Jessica Nobles, Gingi Medina

Λογοτεχνικά βραβεία LAMBDA LITERARY AWARDS

Η Alison Bechdel (http://www.dykestowatchoutfor.com/) ήταν ανάμεσα στους 25 συγγραφείς που τιμήθηκαν για την δουλειά τους στην 19η ετήσια απονομή των Lambda Literary Foundation Awards στην Νέα Υόρκη. Τα βραβεία δόθηκαν στις 31 Μαίου.
Το βιβλίο της Alison Bechdel Fun Home: A Family Tragicomicwon κέρδισε το βραβείο στην κατηγορία Καλύτερα Απομνημονεύματα ή Βιογραφία. Το βιβλίο της είχε θεωρηθεί από τους Times το καλύτερο για το 2006. Άλλοι νικητές για τις κατηγορίες:

Τέχνη & Κουλτούρα: GAY L.A., Lillian Fadennan & Stuart Timmons (Basic Books) ;

Bisexual: The Bisexual Guide to the Universe, Michael Szymanski & Nicole Kristal (Alyson);

Παιδική/ Νέων εφήβων: Between Mom & Jo, Julie Anne Peters (Little Brown) http://www.julieannepeters.com/ ;

LGBT δοκίμιο: Different Daughters, Marcia M. Gallo (Carroll & Graft);

Λογοτεχνικό έργο πρωτοεμφανιζόμενης λεσβίας συγγραφέως: The Teahouse Fire, Ellis Avery (Riverhead) http://www.ellisavery.com/ ;

Λεσβιακή λογοτεχνία: The Night Watch, Sarah Waters (Riverhead Books) www.sarahwaters.com/index.htm ;

Λεσβιακού μυστηρίου: The Art of Detection, Laurie R. King (Bantam) http://www.laurierking.com/

Λεσβιακή ποίηση: Lemon Hound, Sina Queyras (Coach House Books) το ιστολόγιο της είναι http://lemonhound.blogspot.com/

Λεσβιακή Ρομαντική Ιστορία: Fresh Tracks, Georgia Beers (Bold Strokes) . http://www.georgiabeers.com/

Στην ιστοσελίδα http://www.lambdaliterary.org/awards/current_winners.html θα βρείτε του νικητές και στις υπόλοιπες κατηγορίες

Σας δίνω και τις ιστοσελίδες των συγγραφέων για να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για αυτούς. Καλό διάβασμα... :-)

Gabin - Into My Soul ( featuring Dee Dee Bridgewater )

Είμαι μες στην ευτυχία, έστειλα τις εργασίες μου και τώρα σκέφτομαι το καλοκαιράκι, τις συναυλίες, τις διακοπές που πλησιάζουν...
Θα πάμε Dee Dee Bridgewater?
Διαβάστε το άρθρο απο ως3
http://www.os3.gr/festival_2007/gr_festival_sani.html

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27 ΙΟΥΛΙΟΥ

Dee Dee Bridgewater είναι κατά κύριο λόγο μία πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα, τα project της οποίας διασχίζουν το μουσικό καλειδοσκόπιο - από τα παραδοσιακά φωνητικά της jazz μέχρι τους scat αυτοσχεδιασμούς. Χωρίς δισταγμούς και περιορισμούς, χαρακτηριστικά που την κάνουν ίσως την πιο πολυτάλαντη και εμπνευσμένη καλλιτέχνιδα και παραγωγό της γενιάς της. Αντλώντας από αυτό το μεγάλο ταλέντο και έμπνευση, το νέο project της Dee Dee Bridgewater, με τίτλο "Red Earth", είναι ένα ταξίδι τόσο προς το μέλλον όσο και προς το παρελθόν. Αναμιγνύοντας τις φωνές, τη μουσική και τα παραδοσιακά όργανα του Μάλι με το ιδίωμα της αμερικανικής jazz, και γράφοντας πολλούς από τους στίχους, η Dee Dee Bridgewater έχει δημιουργήσει αυτή τη φορά ένα από τα πιο σημαντικά μουσικά έργα στην καριέρα της.
Η Dee Dee Bridgewater εξηγεί ότι το άλμπουμ είναι «η κορύφωση της απόφασής μου να ανακαλύψω τις αφρικάνικες ρίζες μου. Ήταν μία ιδέα που αρχικά είχα δουλεύοντας πάνω στη μουσική του Horace Silver, η οποία είναι τόσο ρυθμική». Το αποτέλεσμα, που ήταν το προτεινόμενο για βραβείο Grammy άλμπουμ "Love and Peace: A Tribute to Horace Silver", οριστικοποίησε την απόφασή της να εξερευνήσει περαιτέρω την αφρικανική μουσική. Με τον θάνατο της Ella Fitzgerald το 1966 και το επακόλουθο άλμπουμ της Dee Dee "Dear Ella", το οποίο κέρδισε βραβείο Grammy, το project έμεινε σε αναμονή. Τα άλμπουμ που ακολούθησαν, "Live at Yoshi's", "This is New" και "J'ai Deux Amours", ενσωμάτωσαν περισσότερα ακούσματα και επιρροές από ολόκληρο τον κόσμο και τα δύο από αυτά της χάρισαν και υποψηφιότητες για βραβείο Grammy.
Ο τίτλος του άλμπουμ «Red Earth - A Malian Journey» ήταν συγκυριακός. Το πρωινό της πρώτης μέρας της στο Μάλι, η Bridgewater ήταν ενθουσιασμένη με τη θέα από το δωμάτιο της - η κόκκινη γη να απλώνεται μπροστά της, με τον ποταμό Νίγηρα να φαίνεται στο βάθος. Της θύμισε τις ιστορίες της μητέρας της που της έλεγε για το πόσο αγαπούσε ως παιδί να παίζει με τα χώματα στην κόκκινη γη του Memphis. «Προσπαθώ να βρω τη φωνή μου και το λόγο να ζω. Κάνοντας αυτό το project νιώθω ότι ανακάλυψα κάτι απίθανο -τις αφρικανικές ρίζες μου και την πατρίδα μου, το Μάλι.».

Ειδήσεις και κείμενα απο Θεσσαλονίκη

Εξαιτίας της ασθένειάς μου έχασα κάπου την μπάλα με ότι συμβαίνει στην Θεσσαλονίκη. Ο Γιώργος Τσιτηρίδης μου έστειλε τα παρακάτω μηνύματα τα οποία και μεταφέρω αυτούσια

1. Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
(εισήγηση Ν. Χατζητρύφωνα στις 1-7-2007σε ομότιτλη συζήτηση στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)

· Είναι η πολιτική ομοφυλοφοβική;
Ισχυρίζομαι πως ναι, είναι ομοφυλοφοβική, επειδή οι πολιτικοί της κεντρικής και τοπικής εξουσίας δεν τροποποιούν την παρούσα κατάσταση, η οποία βάλει εναντίων των κύριων αναγκών του ανθρώπου: της ανάγκης για αυτοσυντήρηση, για αυτοκαθορισμό και για αυτοεπιβεβαίωση –ενώ κανείς δεν βλάπτεται αν ικανοποιηθούν αιτήματα για την ίση μεταχείριση των ομοφυλόφιλων και αμφιφυλόφιλων με τους ετεροφυλόφιλους πολίτες (δικαίωμα σε γάμο, ίδια ηλικία σεξουαλικής συναίνεσης, εκπαίδευση –διαπαιδαγώγηση) -.
· Γιατί δεν αντιμετωπίζουν ισότιμα τους ομο-/αμφιφυλόφιλους πολίτες;
Ισχυρίζομαι, ότι για τους ίδιους ή όμοιους λόγους που δεν παίρνουν μέτρα για τους μετανάστες, για τους άστεγους, για τα άτομα χωρίς καμία ιθαγένεια, αλλά και για το νομικό πλαίσιο διεξαγωγής δημοσκοπήσεων, το ρουσφέτι στο στρατό, την κατάληψη θέσεων εργασίας μέσω προγραμμάτων καταπολέμησης της ανεργίας (states) κλπ.
Αν ο πολίτης δεν είναι φοβισμένος, συμβιβαστικός και υποτακτικός, ισχυρίζομαι ότι δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης οι εξουσίες: οι πολιτικές, εκκλησιαστικές, συνδικαλιστικές, οι μεσάζοντες και τα παράσιτα.

· Όλες οι πολιτικές και όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι;
Όχι βέβαια, αλλά και αυτοί στην πλειονότητά τους, είτε παίζουν το ρόλο του λαο-δαμαστή, είτε είναι φοβισμένοι, συμβιβασμένοι και υποτακτικοί στα κακώς κείμενα.
Για παράδειγμα, στο ζήτημα της εφαρμογής του Νόμου για γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου,
- Η μεν Ν.Δ. αρνείται την εφαρμογή του αλλά και την θέσπιση κάποιου συμφώνου συμβίωσης, δηλαδή μιας μερικώς κοινωνικής αναγνώρισης και προστασίας, ενώ από κύκλους της διαρρέει ότι θα προωθήσει το κατάπτυστο από τους γάλλους ομοφυλόφιλους Γαλλικό μοντέλο PACS.
- Το ΠΑΣΟΚ, στέλνει το αίτημα για γάμο στις καλένδες μέσω του «διαλόγου με το λαό». Συγχρόνως αναδεικνύει ως αίτημα ένα κοινό για ομοφυλόφιλους και ετεροφυλόφιλους Σχέδιο Συμβίωσης με υποβαθμισμένο και προσβλητικό για τους συμβαλλόμενους περιεχόμενο –Σχέδιο που καμιά οργάνωση ετεροφυλόφιλων ποτέ δεν έθεσε-, το οποίο συν τοις άλλοις αποκλείει τους αλλοδαπούς κατοίκους της χώρας!
- Ο Συνασπισμός μέσω του στόματος του προέδρου του κ. Αλαβάνου, στο ερώτημα γιατί προωθεί ένα –απροσδιόριστο- Σύμφωνο Συμβίωσης και όχι το Γάμο, γενικολογεί και δεν διευκρινίζει, αλλά ούτε προχωρά στη γραπτή διατύπωση της άποψής του περί Συμφώνου Συμβίωσης.
- Το ΚΚΕ απαξιεί κάθε συμμετοχή σε ένα τέτοιο διάλογο.
- Ο ΛΑΟΣ δηλώνει δια του προέδρου του αισθήματα κατανόησης (sic!), όχι όμως ως κόμμα.
- Τέλος, από τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, το μεν ΣΕΚ είναι θετικό, ενώ οι Οικολόγοι Πράσινοι ταλαντεύονται μεταξύ Γάμου και ενός απροσδιόριστου Συμφώνου Συμβίωσης.

· Ο ανθρωπιστικά διακείμενος πολίτης γιατί μένει απαθής;
Αν δεν δούμε –ο καθένας μας ξεχωριστά- την ατομική του ευθύνη για υπέρβαση του συμβιβασμού και της φοβίας μας, μην περιμένουμε ότι οι εξουσίες θα αλλάξουν από φιλανθρωπία. Αν δεν καταφέρουμε να ονειρευτούμε μια καλύτερη ζωή και δεν αξιοποιήσουμε τις ελάχιστες ευκαιρίες που μας δίδονται, αλλά αναμασήσουμε πάλι τα «ναι μεν, αλλά...», θα εξακολουθούμε να ζούμε στη μιζέρια εν μέσω φανταστικών εχθρών:
§ ως ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι, τρανσεξουαλικοί,
§ ως άνεργοι, ή εργαζόμενοι,
§ ως ασφαλισμένοι ασθενείς,
§ ως αλλοδαποί κάτοικοι αυτής της χώρας,
§ ως πόντιοι, κριτικοί κ.λπ. που ούτε καν αυτοί δεν διδάσκονται τη διάλεκτό τους,
§ ως ορθόδοξοι που ακολουθούμε προτροπές και ολισθαίνουμε σε αποκλεισμούς άλλων χριστιανών ή αλλόθρησκων,
§ ως πολίτες θρησκευτικών και εθνικών μειονοτήτων που στρατευόμαστε στον πόλεμο κατά της κυρίαρχης μισαλλοδοξίας, αλλά αποδεχόμαστε το δικό μας εθνικισμό και θρησκευτικό φανατισμό και δεν δείχνουμε αλληλεγγύη προς τους δεινοπαθούντες στα δικά μας εθνικά ή θρησκευτικά κέντρα.

· «Η γνώση είναι αδιαχώριστη από την αρετή»;
Ναι, γι’ αυτό χρειάζεται να την αποκτούμε μέχρι τη μικρή της λεπτομέρεια –στην περίπτωσή μας τη γνώση σχετικά με την ομοφυλοφοβία και την ομοφυλοφιλία-: στο σχολείο, στο Πανεπιστήμιο, στα ΜΜΕ. ΄

Όμως η γνώση οδηγεί στην αρετή μόνον κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις. Ο Μάρξ λέει για την κοινωνία μας: «Οι νίκες των επιστημών –της πολύ καλής γνώσης- φαίνεται να εξαγοράζονται από την απώλεια σε χαρακτήρα ž ... φαίνεται σαν να γίνεται υποτελής ο άνθρωπος σε άλλους ανθρώπους ή στην ίδια του την ποταπότητα».
Άρα, συμπεραίνω: Για να μετατραπεί η πολιτική σε ανθρωπισμό χρειαζόμαστε γνώση, αλλά και ανθρωπισμό και όραμα. Αυτά απαιτούν έναν προσωπικό αγώνα –πέραν του όποιου κοινωνικού που δεν βρίσκεται σε αντίθεση προς τον προσωπικό αγώνα, αλλά αποτελεί μέσον για την αποτελεσματικότητά του.

2. Στα πλαίσια του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε ανοιχτή συζήτηση με θέμα:

«Η Ομοφυλοβοβία στην Πολιτική» Κυριακή 1 ΙΟΥΛΙΟΥ, 8 μμ, Πάρκο Νέας Παραλίας
Με πρωτοβουλίες της Σύμπραξη κατά της Ομοφυλοφοβίας και της Πρωτοβουλίας Ομοφυλόφιλων Ενάντια στην Καταπίεση (Π.Ο.Ε.Κ.)

Ακολουθεί το κείμενο από το δελτίο τύπου

Η φετινή επέτειος της εξέγερσης των ομοφυλόφιλων στο gay bar “Stonewall” της Νέας Υόρκηςστις 27 Ιουνίου 1969, βρίσκει το ομοφυλοφιλικό κίνημα στην Ελλάδα να οργανώνει το 3ο Φεστιβάλ-Παρέλαση Υπερηφάνειας στην Αθήνα με μεγαλύτερη επιτυχία από κάθε άλλη φορά.

Τελικά είναι τόσο ανώριμη η ελληνική κοινωνία να δεχτεί και να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων αμφιφυλόφιλων και τρανσεξουαλικών ; Η΄ μήπως ο ισχυρισμός αυτός είναι ένα βολικό πρόσχημα κομμάτων, υπουργών και βουλευτών για να αρνηθούν τη δικιά τους ευθύνη, απροθυμία και ανικανότητα, να λύσουν προβλήματα αρνητικών διακρίσεων και αποκλεισμών;

Πολιτικοί εκπρόσωποι και άνθρωποι εξουσίας όχι μόνο στο χώρο της εκκλησίας και της ακροδεξιάς εκφράζουν ανοιχτά ομοφοβικές και ρατσιστικές θέσεις υπέρ «της οικογένειας και της ηθικής». Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις επιθέσεις, τους διαχωρισμούς και την διάσπαση που θέλουν να διαιωνίσουν σε βάρος όλων μας;

3. To Σαββάτο 14 Ιουλίου το πρωί στην Παναγία Χαλκέων (οδός Εγνατία και Χαλκέων) Θα τελεστεί το ετήσιο μνημόσυνο της Πάτρας Σεραφειμίδου Παρακαλούνται φίλοι και γνωστοί να παρευρεθούν.

Είχα ακούσει αρκετές αναφορές στο όνομα της Πάτρας Σεραφειμίδου και έτσι στο ακόλουθο link απο τις Σαπφίδες θα βρείτε το ακόλουθο κείμενο
http://sapphogr.net/news/06/index.html

Η Πάτρα Σεραφιμείδου είχε ενεργό δράση όλα αυτά τα χρόνια στο φεμινιστικό όσο και στο ομοφυλοφιλικό κίνημα. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Π.Ο.Ε.Κ στη Θεσσαλονίκη και αντιπρόεδρος στης Σύμπραξης κατά της Ομοφυλοφοβίας. Mια γυναίκα που έκανε πολλά και που στάθηκε με πολλους τρόπους και στις δυο μας κοινότητες, το πιο πολύ με αρκετά χαμηλό προφίλ

Η Σύμπραξη κατά της Ομοφυλοφοβίας στο Pride

Προφανώς υπήρχε πρόβλημα στην εμφάνιση των φωτογραφιών που δεν το αντιληφθήκαμε.

Ορίστε λοιπόν...