Σκέψεις για τις σχέσεις...

Ένα τροχαίο όσο σοβαρό ή λιγότερο σοβαρό και αν είναι σε βάζει σε σκέψεις και αν θέλετε σε ταρακουνάει σε πολλά επίπεδα. Μερικά δέκατα του δευτερολέπτου μπορούν να αλλάξουν τα πάντα γύρω σου...Λόγω της κατάστασής μου, σήμερα έκατσα στην οθόνη μπροστά και επειδή είμαι σε διάθεση ευαίσθητη ήθελα να γράψω τις ακόλουθες σκέψεις γιατί τελικά πρέπει αυτό που αισθανόμαστε να το εκφράζουμε έγκαιρα και ευτυχώς που κάτι τέτοιο συμβαίνει στην σχέση μας. Απλά θα ήθελα να το μοιραστώ και μαζί σας:

Σκεφτόμενη τον άνθρωπό μου, ευγνωμονώ την στιγμή που οι δρόμοι μας συναντήθηκαν. Για πόσο; Άγνωστο. Το σίγουρο είναι πως όλες οι σχέσεις θέλουν κόπο και ανοιχτή ακρόαση.

Αυτό που μου αρέσει πάνω απο όλα είναι η κατανόηση, η επικοινωνία και ο 'χώρος' που δίνει η μία στην άλλη. Πιστεύω πως όλα τα παραπάνω, πέρα απο την πολύ αγάπη, είναι απαραίτητα συστατικά για να 'δέσει το γλυκό'. Υπάρχουν και οι στιγμές που οι προσδοκίες μας, τα θέλω μας, υπερβαίνουν αυτό που μπορεί να δώσει ο άλλος και τότε γινόμαστε εγωιστές, ζηλιάρηδες και πάει λέγοντας.

Όταν σκέφτομαι την σχέση μας, θυμάμαι τα λόγια του Khalil Gibran για τον Γάμο - και εγώ το επεκτείνω νοητικά και στις σχέσεις. Τα γράφω και στα ελληνικά και στό πρωτότυπο κείμενο στα αγγλικά που μου αρέσει πολύ:

Γεννηθήκατε μαζί και θα είστε παντοτινά μαζί[...]
Αφήστε όμως να υπάρχουν και αποστάσεις στην ένωσή σας[...]
Αγαπάτε ο ένας τον άλλο αλλά μην κάνετε δεσμά απο την αγάπη:
Αφήστε την αγάπη να είναι σαν μια κινούμενη θάλασσα στις ακτές των ψυχών σας [...]

Τραγουδάτε και χορευέτε μαζί και ας μένει ο καθένας μόνος του,
Καθώς οι χορδές του λαούτου είναι μόνες,
Παρ' όλο που δονούνται με την ίδια μουσική

You were born together, and together you shall be forevermore[...]

But let there be spaces in your togetherness,

Love one another but make not a bond of love:
Let it rather be a moving sea between the shores of your souls

Sing and dance together and be joyous, but let each one of you be alone,
Even as the strings of a lute are alone though they quiver with the same music


Καληνύχτα σας

ΑΝΕΠΙΔΟΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ 5. ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ - ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2006

Πολλές αντικρουόμενες και σκόρπιες σκέψεις μου έρχονται συνειρμικά διαβάζοντας την επιστολή. Θεωρώ πως θέτει συνοπτικά όλα τα καίρια ζητήματα που μας απασχολούν σε σχέση με την παρουσία μας και την θέση μας στους δήμους και κοινότητες της διαμονής μας.

Επειδή τώρα αρχίζω σιγά σιγά και ασχολούμαι πιο εμπεριστατωμένα με τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλών και επειδή δεν γνωρίζω και πολλά για την ιστορία και όσα έχουν γίνει στο παρασκήνιο της ιστορίας της ελληνικής ομοφυλοφιλικής κοινότητας κάνω μια ερώτηση:
Μήπως τέτοιες επιστολές θα ήταν καλό να στέλνονται πιο συχνά και όχι μόνο λίγο πριν τις εκλογές;
Απο την άλλη και για να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου όταν κάποια στιγμή για τον οποιοδήποτε λόγο θα κλιθούμε να βάλουμε την υπογραφή μας σε τέτοιου είδους διαμαρτυρίες ή επιστολές και για να αποδείξουμε έμπρακτα πλέον, έστω και με αυτόν τον τρόπο αυτό που πρεσβεύουμε στην καθημερινή μας ζωή και στα ιστολόγιά μας, θα το κάνουμε;
(Θα ήθελα πολύ να πιστευω πως ναι. Όπως θα ήθελα να πιστεύω ότι θα υπογράψουν και ετερόφυλοι που σέβονται τον σεξουαλικό προσανατολισμό του διπλανού τους)


Επίσης σκέφτομαι και το ακόλουθο: υπάρχουν πάρα πολλοί ομοφυλόφιλοι/ες που έχουν δικό τους ιστολόγιο και έτσι μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα και να διακινούνται ιδέες, νέα και άρθρα αλλά κρυβόμαστε πίσω απο την ανωνυμία μας. (Υπάρχουν βέβαια και περίπτωσεις όπου καλλιεργούνται πραγματικές φιλίες μέσα απο μια τέτοιου είδους επικοινωνία οπότε η ανωνυμία πλέον δεν υπάρχει)

Καταλήγω πάλι στην χιλιοειπωμένη δήλωση ότι δεν είναι η κοινωνία μας έτοιμη να δεχτεί αυτό που θεωρείτε διαφορετικό. Και για να μπορέσεις να το πείς να 5-10 ανθρώπους πρέπει να δουλέψεις πολύ τον εαυτό σου, να σε δεχτείς...

Επίσης είναι πολύ εύκολο όσοι δεν είναι οργανωμένοι να περιμένουν στην γωνία και να κρίνουν μόνο αρνητικά τις προθέσεις που βρίσκονται πίσω απο κάποια προσπάθεια. Όχι πως πρέπει να τα δεχόμαστε όλα και να συμφωνούμε σε όλα, σωστά;

Καταλήγω να κάνω την ακόλουθη σκέψη: Για τις αρνητικές σκέψεις και τα συναισθήματα που προκαλούνται στους περισσότερους ετερόφυλους σε ότι αφορά τα δικαιώματα μου έχω μερίδιο ευθύνης και εγώ...

Ίσως όμως αυτό το ιστολόγιο να είναι μόνο η αρχή μας και όχι το τέλος της προσπάθειάς μας...

Δεν ξέρω αλλά κλείνοντας το πόστ θυμάμαι την ακόλουθη φράση του Άμλετ
To be honest as this world goes, is to be one man picked out of ten thousand

Lesbian News - August 2006

International News

CHINA BANS SOUTH KOREAN MOVIE
Chinese censors have banned South Korea's top-grossing film because of language and implied gay romance. The "King and the Clown" failed to pass muster with the State Administration of Radio, Film and Television. The censors reportedly objected to longing glances between the king and an effeminate clown during a puppet show they perform together.
SWEDISH ANTIGAYS CONVICTED OF HATE CRIME
Four Swedish antigay activists were convicted of illegal agitation against a minority group July 6 for distributing pamphlets that, among other things, blamed gays' "promiscuous lifestyles" for the "plague" of AIDS.
The literature was passed out near a school in Söderhamn, 150 miles north of Stockholm.
The Supreme Court punished three of the men pended sentence and a fine of 100 days' salary; the fourth was given a year of probation.
NORWEGIAN POLITICIAN, NEWSPAPER CHARGED WITH DISCRIMINATION
A municipal councilor and a newspaper in Farsund, Norway, have been accused of discrimination over a letter to the editor the politician wrote calling for a straights-only beach, the Aftenposten daily reported July 11.
Odd Djøseland, a member of the right-wing Progress Party, maintains his letter was a joke. In it, he claimed heterosexual beachgoers are uncomfortable when gays "drool" over them. "I therefore want a beach in our community that's free of gays and lesbians, a place where we normal, heterosexual people can sunbathe and swim in peace and quiet," he said.
But some readers didn't see the humor. Local bisexual Bent Sandvand was "offended and insulted," and filed a complaint against Djøseland with police. And reader Steinar Spjelkaviknes filed a complaint against the newspaper, Farsunds Avis, alleging violation of press rules concerning respect for people's identities.
MAURESMO WINS WIMBLEDON
French lesbian Amé1ie Mauresmo won the Wimbledon title July 8, thereby becoming the No. 1 women's tennis player in the world. She beat Belgium's Justine Henin-Hardenne 2-6, 6-3, 6-4.
"I wasn't playing my best tennis, far from it. That kind of day happens," Henin-Hardenne explained.
Mauresmo said of her win: "It is very sweet. Maybe if it came seven years ago it would not have had the same taste. Things come when they have to come.
"It seems I have finally found how to handle the nerves a bit better," she added. "I really know more now how to play tennis than a few years ago. I think everything is really coming together."
CHILE MAY REPEAL ANTIGAY LAWS
Chile's Congress is considering repeal of laws that have been used to harass gays. The regulations, which ban "offenses to morals and good customs," have been used against GLBT people who express their sexual orientation in public.
Lawmakers also are debating gay-inclusive hate-crimes legislation. Gay activists think there is a better chance of advancing their agenda under Chile's new president, socialist Michelle Bachelet.
CANADIAN GOV'T ACCUSED OF BLOCKING OUTGAMES VISAS
Canada's government is denying and delaying visas for some people planning to attend the 1st World Outgames July 29-August 5 in Montreal, Liberal members of Parliament charged July 11.
Quebec MP Raymonde Folco said more than 250 individuals -- mostly participants in an associated human-rights conference -- lack entry visas, and that the new Conservative government's antigay sentiments may be to blame. "I would like to be generous and say there may be another common denominator, but I don't see it," she said.
A spokeswoman for Citizenship and Immigration Minister Monte Solberg dismissed the accusation, telling the Winnipeg Sun that "most of the applicants are still in the normal review process." At the same time, the spokeswoman, Lesley Harmer, told the Montreal Gazette that more than half of the individuals in question have yet to submit a visa application.
Outgames Press Secretary Pascal Dessureault said he is "really worried" about the delays.
PORTO SEES FIRST PRIDE PARADE
About 300 people marched in the first gay pride parade in Porto, Portugal, July 8. The city, Portugal's second largest, has had pride events since 2001, but never a parade.
The march started at the location where a transgender woman was killed this year, then proceeded through the narrow streets of the old city to a rally point in a central square near City Hall.
In February, "Gisberta" was beaten, stoned, stomped, burned and sexually assaulted with a stick for two days, then thrown alive into a deep pit at the abandoned building where she lived. Fourteen boys admitted involvement in the crime. Their trial, closed to the public, is under way.
~~~~~~~~
By Rex Wockner

The Empty Closet Digitization Project

Αυτό είναι το άρθρο σχετικά με την ψηφιοποίηση του περιοδικού Empty Closet.
Θα το βρείτε στην ακόλουθη ιστοσελίδα:
http://www.gayalliance.org/content/view/602


Written by Susan Jordan
Tuesday, 05 September 2006


Michael Robertson, library technician and one of the founders of the Gay Alliance of the Genesee Valley, is in the process of preserving the past 35 years of the Empty Closet and making the entire paper available for search and display on the Internet. He is currently seeking funding.

Empty Closet: What is your history with the Gay Alliance?
Michael Robertson: I was one of the founding members; I was the second or third president, I can’t quite remember which. I was a grad student at Geneseo coming to the meetings of the Gay Liberation Front at the University of Rochester in the fall of 1972.U.R. said in 1973 that they wouldn’t fund the group anymore because non-students were attending. So in the summer of ’73, the GAGV was founded. In fact I met with a lawyer, Emmeline Logan-Baldwin, to go through the motions of incorporating the GAGV as a 501 3c non-profit.We passed the hat at the Sunday night meetings – that was the GAGV budget. The first center was on Brown St. We were only there a few months and then we moved to the Genesee Co-op on Monroe Ave. We had some trouble – a state legislator swore he would block our incorporation, but he wasn’t able to…. And of course we had frequent death threats.

EC: What is the project about? What are you trying to accomplish?

MR: All we have of the Empty Closet are the print editions, nothing on microfilm or digital. The U.R. Rare Books and Archives Division has almost a complete run of the paper, starting with the very first issue, January 1971.Connie Gates and I have spent the past two years inventorying every last issue and page number, through January 2004. There are over 9,000 pages!U.R. wasn’t sure they had a complete run. We were looking to see not only which issues were missing, but which were damaged and should be replaced before they were scanned on microfilm or digitized. There were only four missing issues, which was remarkable, and five damaged ones, and we were able to replace them with the help of community members, primarily Whitey LeBlanc, the first president of the Gay Alliance.We stopped at 2004 because Jim Anderson (EC graphic designer) discovered in the fall of 2004 that we can digitize entire publications without scanning. Our original goal was simply to digitize all issues and make them available on the web for search and display. After delving into it, I learned that the best way was to have it microfilmed first – microfilm will last for 500 years. Digital copies, or the material they’re stored on, changes so often that they may not be readable after a few years. Microfilm is a sure bet and there won’t be a problem reading it in 500 years.Much to my surprise, it turned out that we had over 9,000 pages to scan, so I realized the best approach was first to microfilm and from that make digital copies, which we can make available on the Internet. Historically it’s very important to have stored copies of the print edition. Since the EC and Gay Liberation Front were both born at U.R., the university feels they have real importance, and they have tried to collect every issue and move them, unfolded, into acid free boxes in their huge temperature-controlled preservation room. The problem with the ‘70s and ‘80s issues is that they have turned yellow and are crumbling, even in preservation boxes, and they can’t be scanned.We also recorded all the different editors of the paper, and the four different sizes: first the paper was 8 1/2 x 11, then 8 1/2 x 10”, then 8 1/2 x 14, and finally the current size, 11 1/2 x 17.U.R. suggested that we get funding to send their collection for microfilming and digitizing to a national organization that does this kind of work, mostly for newspapers – the OCLT. That once was something like “Online Ohio College Library catalogue” – but now it’s a national non-profit just known as OCLT. We’re applying for this funding right now.

EC: What do you feel are the chief benefits to doing this project?

MR: There are so many reasons to preserve the EC. I think most of us underestimate the importance – local, statewide, even national –of those 9,000 pages. It after all documents our social and political history, our struggle for equal rights, gay community involvement in art and culture, literary productions, news from this area, New York and the national movement.Since it is crumbling, and we do want to keep a record for research purposes as well, it needs to be there to serve as a means of educating the public about what has happened in the gay community. Education counters discrimination and hate crimes, and aids acceptance of the gay community. It’s just so important that it’s there as an educational tool as well as historical record. If we forget our past we’re doomed to repeat it, and we can’t build on it. I’ll bet there have been well over 1,000 people involved in producing the paper over the years, mostly volunteers who have contributed thousands of hours – and then the thousands of people who have read it and had it change their lives.The fact that it will be available online is one more factor to help people today, and it will particularly help gay youth. It will be more accessible online.I’ve been brainstorming about starting a searchable database on the web of what we currently have available in digital form. The CDs from the last few years can be converted into pdf files that give an image of the actual pages, and that you can look through. We have current issues in the database and now we need to microfilm and then digitize the archival editions.It was my idea to do this project; the initiative came from me and not the Gay Alliance. The agency has struggled to keep going, much less to spend thousands on something that’s not a basic priority. So I have never asked the GAGV for money. We’re hopefully optimistic about getting funding – but we haven’t got it yet.The Human Sexuality Archives at Cornell University library is very interested in seeing the EC digitized and would like to have a complete run as well. They understand the importance of this historically. Also the Rochester Public Library purports to have a complete run. Theirs is not in a preservation environment and they are concerned about deterioration of the older issues.
EC: How has the climate changed for the lgbt community in the last 35 years – what strikes you the most?
MR: Some things have changed dramatically and some have sadly remained the same. We have made much more progress politically and in gaining acceptance than I thought we would 30 years ago. Debates about equal marriage rights have been a real mind-blowing thing for me in terms of social revolution.The part that makes me sad is that we are still victims of hate crimes. People still want to kill and hurt us. That’s the part I would change – that there is still violence against us.

EC: Anything to add?
MR: I want to emphasize that the collection at UR Rare Books Department is open to the public. You have to sign in and ask specifically for the issues you want to see. You have to lock up your briefcase and can’t bring in pens – just pencils. They do take some security precautions.We’ve received letters of support for our grant application from the head of the Rochester Public Library Local History and Geneaology Department, as well as from RIT Library Director Chan McKenzie, and also from Cornell. U.R. has asked us to say in our application that they want to deposit both microfilms and copies of digital files in their collection in the Rare Books Archives, and to store one copy of the microfilm in underground storage in a national storage facility – for posterity.

Last Updated ( Tuesday, 05 September 2006 )

The Empty Closet

Η ιστοσελίδα ενός απο τα παλαιότερα gay περιοδικά στην Αμερική, του Empty Closet, είναι η ακόλουθη:

http://www.gayalliance.org/component/option,com_mamboezine/Itemid,88/

Μάλιστα, σε ένα άρθρο στις αρχές Σεπτέμβρη διάβασα οτι έχουν αποδελτιωθεί 9.000 άρθρα του περιοδικού μέχρι το 2004 με σκοπό την ψηφιοποίηση τους. Όταν ολοκληρωθεί το έργο αυτό οποιοσδήποτε με μια απλή έρευνα με λέξεις κλειδιά θα μπορεί να έχει πρόσβαση στο αρχείο του περιοδικού.

Αυτό συμβαίνει στην Αμερική τώρα. Εμείς στην Ελλάδα τέτοια περιοδικά παύουν να εκδίδονται. Όπως το 10%. Δεν γνωρίζω τις πραγματικές λεπτομέρειες και του λόγους. Σίγουρα υπάρχουν και άλλες εκδοτικές δραστηριότητες με σχετική θεματολογία και καλό θα ήταν να προσπαθήσουμε όλοι μας να τις υποστηρίξουμε.

Δεύτερο δέρμα;

Προτείνουμε ανεπιφύλακτα την ταινία Segunda piel του Gerardo Vera. Με Javier Bardem, Jordi Molla, Ariadna Gil και Cecilia Roth.

Η ιστορία έχει ως εξής: Κλασσικό τρίγωνο: ένα παντρεμένο ζευγάρι και ο εραστής. Συνηθισμένη θεματολογία σε ταινίες που συναντάμε και στην πραγματικότητα. Ο εραστής στην προκειμένη περίπτωση είναι του συζύγου. Κάτι που επίσης συμβαίνει στην πραγματικότητα αλλά αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό...
Έχουμε τον Alberto παντρεμένο, μηχανικό αεροσκαφών που έχει σχέση με τον Diego χειρούργο. Τι συμβαίνει όμως όταν η γυναίκα του ανακαλύπτει την σχέση του; Πως το αντιμετωπίζει; Αλλά κυρίως πως αντιμετωπίζει την κατάσταση ο Alberto;
Συνειδητοποιεί πως όλη του την ζωή την έχτισε στο ψέμα. Ένας άνθρωπος που έζησε εγκλωβισμένος ανάμεσα στα θέλω και τα πρέπει της κοινωνίας και που πάλεψε με επιτυχία(;) να πνίξει την ζωή που ήθελε ο ίδιος να ζήσει.

Είναι πολύ χαρακτηριστική η σκηνή κοντά στο τέλος όταν λεει ότι ‘ Έλεγα ψέματα από τότε που ήμουνα παιδί, μισούσα αυτούς με τους οποίους ήμουν στο σχολείο, μισούσα την δουλειά μου.’ Υπήρξε πολύ καλός σε όλους τους ‘ρόλους’ που χρειάστηκε να ‘παίξει’: να γίνει μηχανικός αεροπλάνων, όπως ο πατέρας του και ο παππούς του, παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια...αλλά δεν άντεξε να φέρει τον ρόλο του σε πέρας. Τα όνειρα και τα ψέματα τον εκδικήθηκαν: όταν γνώρισε τον έρωτα της ζωής του, τον Diego, ούτε αυτό ήταν αρκετό.

Βλέπουμε την ιστορία ενός ανθρώπου που μεγάλωσε και έγινε κάτι που δεν ήθελε. Και πιστέψτε με υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που προτιμούν την ‘θαλμπωρή’ και την ‘ήσυχη’ ζωή. Πάντοτε όμως θα υπάρχουν εκείνες οι στιγμές που οι σκέψεις βαθιά μέσα τους θα τους κυνηγούν σαν τις Ερινύες.
Την ταινία θα την βρείτε στα Seven.

Te doy mis oyos ή Μέσα απο τα μάτια σου

Πριν απο τρείς μέρες είδαμε την ταινία‘…Μέσα από τα μάτια σου’ της Iciar Bollain.

H ιστορία εκτυλίσσεται στην Ισπανία. Μια γυναίκα παίρνει το μικρό αγοράκι της και φεύγει από τον σύζυγο που την χτυπά... Είναι ενα θέμα χιλιοειδωμένο στην μεγάλη οθόνη. Όμως, η ματιά της σκηνοθέτιδας δεν ωραιοποιεί την κατάσταση αλλά αποδίδει την πραγματική διάσταση του προβλήματος στην σχέση του ζευγαριού όπως τα συναισθηματικά πισωγυρίσματα, τον μεγάλο έρωτα που κρύβεται πίσω απο την σχέση, την βοήθεια που ζητάει ο σύζηγος αλλά και πως 'νεκρώνουν' αυτά τα συναισθήματα όταν δεν πάει άλλο πια. Η ταινία παρουσιάζει όλες τις συναισθηματικές διακυμάνσεις της γυναίκας αλλά κυρίως το πως μια μόνο στιγμή μπορεί να οδηγήσει στην συνειδητοποίηση, την αυτογνωσία και την λύτρωση.

Έχω δει πάρα πολλές ισπανικές τανίες πιστέψτε με, αυτή θα μπορούσα να την κατατάξω στις 5 καλύτερες.

Την ταινία θα την βρείτε στα videoclub 7 που προτείνουν αυτό το διάστημα μια σειρά πολύ αξιόλογων ισπανικών ταινίων.

Βαρέθηκα τα χωρατά ώρα γι' αυτά δεν έχω τώρα...

Πριν με ονομάσετε οτιδήποτε εγώ θα συνεχίσω να γράφω σκέψεις και να σας στέλνω άρθρα επίκαιρα και επιστημονικά για την ομοφυλοφιλία και όχι μόνο. Άρθρα και σκέψεις για το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ζήσει την σύντομη ζωή του όπως θέλει. Γιατί το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς μας…

Ώρες ώρες σκέφτομαι τι μ*** άνθρωπος είμαι και ασχολούμαι με μικροπρέπειες των άλλων, και καταναλώνω την ζωή μου με το να αγχώνομαι και να αφήνομαι σε έναν αέναο λαβύρινθο σκέψεων και πράξεων που δεν έχουν λογική και αιτία. Εκεί που σκεφτόμουν την πορεία της σεξουαλικής μου ζωής για την οποία δεν μπορώ να πω ότι έχω παράπονο. Εκεί που πετούσα στο μικρό μου συννεφάκι σκεφτόμενη την καλή μου αγαπημένη. Τις στιγμές που την αγαπάω καθώς και αυτές που με εκνευρίζει αλλά και που πάλι την αγαπάω…εκεί που αγχωνόμουν με το μεταπτυχιακό και τις εργασίες που δεν λένε να προχωρήσουν. Εκεί που σκεφτόμουν το τι σχολιάζει η μαμά, ο μπαμπάς, ο αδελφός και ο ξάδελφος του συμπέθερου του θείου και τρωγόμουν με τα ρούχα μου… Εκεί σκάει η βόμβα: ένας φίλος έχει καρκίνο…και όλα ισοπεδώνονται. Όλες οι πεζές σκέψεις, οι μικροπρέπειες που μας βασανίζουν γίνονται καπνός και εκμηδενίζονται στο άκουσμα της λέξης και μόνο…και το μυαλό μένει κενό. Το τηλεκοντρόλ της καθημερινότητας πατάει το κόκκινο κουμπί και η οθόνη είναι μαύρη…

Και σκέφτομαι ξανά μετά το πρώτο σοκ τι μ*** άνθρωπος που είμαι και αγχώνομαι, πως αφήνω καταστάσεις να με συνεπάρουν ρε γαμώτο και να ξεχνάω να εκτιμώ αυτά που έχω δίπλα μου και μου δίνουν ζωή. Για τα απλά πράγματα μιλάω. Σκέφτομαι πως κατάντησα έτσι και πόσο γελοία αισθάνομαι γράφοντας αυτές τις γραμμές, που φαντάζουν τόσο κοινότυπες αλλά είμαι σίγουρη πως τις σκεφτόμαστε όλοι μας όταν σοκαριζόμαστε, έστω και για λίγο από κάτι. Από μια αρρώστια, από ένα ατύχημα, από έναν θάνατο… δεν σκεφτόμαστε ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει…υποψήφιοι. Ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο από όλα όσα έχουμε γύρω μας. Και ότι η ζωούλα αυτή που μας δόθηκε είναι πολύτιμη για να την περνάμε καταπιέζοντας τον εαυτούλη μας κάνοντας πράγματα που δεν συνάδουν με τις ιδέες μας και με την φύση μας…

Εγώ παλεύω στη φωτιά μέσα στην μπόρα
Και την αλήθεια θα την βρω στα χέρια μου και στην καρδιά μου

Επιστρέψαμε. :-)

Μετά από ένα μήνα και μια εβδομάδα απουσίας από την blogόφαιρα επιστρέψαμε. Όχι δεν ανήκουμε στην προνομιούχα τάξη των Ελλήνων που έχουν την δυνατότητα να προσφέρουν στους εαυτούς τους 1 μήνα διακοπές…
Λείψαμε τόσο πολύ λόγω μετακόμισης και όλων των λεπτομερειών που πρέπει να λυθούν σε μια μετακόμιση.

Λοιπόν, επειδή όπως γνωρίζετε είμαστε δύο και πολλές φορές έχουμε διαφορετικές απόψεις αποφασίσαμε να αποκτήσει η κάθε μια από ένα ψευδώνυμο με το οποίο θα υπογράφει τα κείμενα της. Σκέφτεστε κάτι εσείς; Γιατί εμείς σκεφτήκαμε το Σκύλα και Χάρυβδη. Μη μας ρωτήσετε το γιατί…

Περιμένουμε τις προτάσεις σας…