A certain peace.. - Nikki Giovanni

Λοίπον σήμερα έχω πολύ ρέντα μάλλον και δημοσιεύω το ένα post μετά το άλλο. Το σαββατοκύριακο δεν έχω πρόσβαση στο Internet oπότε όλα μου τα απωθημένα βγαίνουν τις Δευτέρες...Όπως σας ανέφερα στο προηγούμενο post έστειλα την φίλη μου ταξίδι για δουλείες...Την άφησα στις 5 το πρωί στο τόπο αναχώρησης και όταν επέστρεψα σπίτι και ξάπλωσα είδα τον εφιάλτη νούμερο 1..
Το πρωί πιά όταν ξύπνησα πιο ανάλαφρη και πιο ξεκούραστη θυμήθηκα το ακόλουθο ποιήμα μια πολύ αγαπημένης μου ποιήτριας της Nikki Giovanni:

A Certain Peace

it was very pleasant
not having you around
this afternoon

not that i don't love you
and want you and need you
and love loving and wanting and needing you

but there was a certain peace
when you walked out the door
and i knew you would do something
you wanted to do
and i could run
a tub full of water and not worry about answering the phone
for your call
and soak in bubbles
and not worry whether you would want something
special for dinner
and rub lotion all over me
for as long as i wanted
and not worry if you had a good idea
or wanted to use the bathroom

and there was a certain excitement
when after midnight you came home
and we had coffee and i had a day of mine
that made me as happy
as yours did you

Αυτό και άλλα ποιήματα της θα βρείτε στην σελίδα http://members.tripod.com/~Raincloud771/htm/nikki.htm

Το Σάββατο το βράδυ άργησα να κοιμηθώ και ακολούθησε ο εφιαλτής no 2.

Τελικά όμως ξέρετε κάτι; Ήταν ωραία που έκανε αυτό που ήθελε, και ας την έπιασε και εκείνη το παράπονο και ήθελε αγκαλίτσα το βράδυ. Το έχω ξαναγράψει: είναι σημαντικό να υπάρχει χώρος και χρόνος και για τους δύο σε μία σχέση.

Το Μπισκοτάκι