Νύχτα στον κήπο του Καλού και του Κακού

Στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Ελευθεροτυπία διαβάστε την επιστολή του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών στον κύριο Τσαγκαρουσιάνο

Ο τελευταίος σε κάποιο άρθρο του στην στήλη΄'Σάββατο βράδυ Κυριακή πρωί' φαίνεται πως αναφέρθηκε στις πρόσφατες δηλώσεις του αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου για τους ομοφυλόφιλους. Ακολουθεί αναδημοσίευση του άρθρου

http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=gay&a=&id=11092876

Νύχτα στον κήπο του Καλού και του Κακού

Από το «Γραφείο του Αρχιεπισκόπου» πήρα την επιστολή που ακολουθεί.

Τη δημοσιεύω αυτούσια.

«Αξιότιμε κ. Τσαγκαρουσιάνε, Διάβασα με προσοχή το δημοσιευθέν στο φύλλο της 21ης Οκτωβρίου της έγκριτης εφημερίδας σας σημείωμά σας με τίτλο "Ο Διάβολος φοράει μαύρα" -στο πλαίσιο της τακτικής εβδομαδιαίας στήλης σας "Σάββατο βράδυ Κυριακή πρωί"- το οποίο συνοδεύει ένα εξαιρετικά εμπαθές για τον Αρχιεπίσκοπο κείμενο του συγγραφέα κ. Νίκου Δήμου που αναδημοσιεύετε.

Ως τέτοιου χαρακτήρα το εν λόγω κείμενο δεν χρήζει περαιτέρω σχολιασμού. Το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου περιλαμβάνει άλλωστε σαφώς και χωρίς ουδεμία αμφισβήτηση και την υπό ιδίαν, εννοείται, ευθύνη, έκφραση πρόδηλα προσβλητικών χαρακτηριστικών ή έωλων προσωπικών εκτιμήσεων που εκπηγάζουν από πάσης φύσεως ιδεοληψίες ή αρνητικά συναισθήματα. Ο διάλογος όμως επ' αυτών είναι μάλλον αδιέξοδος, καθώς είναι άλλο πράγμα ή άνευ ορίων λεκτική βία και άλλο η διατύπωση αντικειμενικής, νηφάλιας και καλόπιστης κριτικής, όση σκληρότητα και αν αυτή εμπεριέχει. Σε τελική ανάλυση, ο καθένας μπορεί ελεύθερα και αβίαστα να βγάλει τα όποια συμπεράσματά του.

Βεβαίως, αυτό το κείμενο υποκαθιστά τρόπον τινα το δικό σας σχόλιο ως "απάντηση" όπως σημειώνετε, στο τακτικό σκοταδιστικό παραλήρημα του Παρασκευαΐδη - αυτήν τη φορά εναντίον των ομοφυλοφίλων». Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Αρχιεπίσκοπος -του οποίου ούτε το πρόσωπο λοιδορείται ούτε ο ρόλος και η αποστολή χλευάζονται διά της αμφιβόλου αισθητικής και συνειδητά ή υποσυνείδητα λαϊκίστικης αναφοράς του διά του επωνύμου του -ουδέποτε εστράφη κατά των ομοφυλοφίλων, τους οποίους θεωρεί παιδιά του Θεού, ελεύθερα και αυτεξούσια πρόσωπα με δυνατότητα σωτηρίας, όπως άλλωστε και κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως της ιδεολογικής πολιτικής, φιλοσοφικής, θρησκευτικής ή προσωπικής του ταυτότητας. Είναι άλλο όμως πράγμα η θεώρηση αυτή και άλλο η αποστροφή της Εκκλησίας προς την αμαρτία. Εκτός φυσικά εάν αντιλαμβάνεστε ως "παραλήρημα" και δη "σκοταδιστικό", το δικαίωμα και την υποχρέωση του Αρχιεπισκόπου να εκφράζει, στο πλαίσιο της πνευματικής του ευθύνης, τη θέση της Εκκλησίας για τους θεσμούς του γάμου και της οικογένειας και να επισημαίνει τους κινδύνους από την υπονόμευσή τους, κυρίως λόγω της αξίωσης των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, να έχουν δικαίωμα υιοθεσίας παιδιών, των οποίων προφανώς η ομαλή ανάπτυξη και ψυχική ισορροπία παραθεωρούνται προκλητικά. Εκτός εάν θεωρείτε ότι η διατύπωση μιας τέτοιας θέσης πρέπει απλά να απαγορευθεί.

Προφανώς, η αναφορά και μόνο της σχετικής χριστιανικής διδασκαλίας από τον Αρχιεπίσκοπο -η οποία ούτε φυσικά επιβάλλεται σε κανέναν ούτε όμως προσαρμόζεται στις επιθυμίες, τις επιλογές ή στα βαθύτερα πιστεύω τού οιουδήποτε- τον καθιστά, κατά την γνώμη σας, "πληγή για την Ελλάδα" και άνθρωπο που "καθυστερεί την εξέλιξη και εξυγίανση της κοινωνίας, όσο όλα τα αναχρονιστικά κόμματα μαζί». Ή μήπως η εξέλιξη και εξυγίανση της κοινωνίας προϋποθέτουν την απαξίωση της διδασκαλίας αυτής και το φίμωμα όποιου την διατυπώνει;

Φιλικά,

Χάρης Κονιδάρης,

Διευθυντής Γραφείου Τύπου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών»

Μικρή απάντηση: Η επιστολή επαναλαμβάνει τα γνωστά. Να μην ξαναπώ κι εγώ τα ίδια. Μόνο ένα: Δεν πιστεύω σε θεσμούς και συστήματα ιδεών πιστεύω στις περιπτώσεις των ανθρώπων. Καλές είναι οι οικογένειες των Ελλήνων, αλλά συχνότατα αποδεικνύονται κοιτίδες παθολογίας. Και όντως είναι δύσκολο οι gay να υιοθετούν παιδιά, αλλά όχι ακατόρθωτο να τα κάνουν ευτυχισμένα. Προ έτους, το περιοδικό των «New York Times» είχε ακριβώς αυτό το θέμα του στο εξώφυλλο: Ευτυχισμένα παιδιά σε gay οικογένειες.

Επίσης, δεν μού εμπνέουν σεβασμό οι τίτλοι, αλλά οι προσωπικότητες. Θα μπορούσα σαφώς να υποκλίνομαι σε έναν Αρχιεπίσκοπο, έτσι όπως υποκλίνομαι σε έναν ποιητή, ή έτσι όπως έσκυψα και φίλησα το χέρι του Παΐσιου στο Ορος. Επειδή εκτιμώ τον χαρακτήρα, την καλοσύνη και την ευφυΐα του. Ο κ. Παρασκευαΐδης δεν μου προκαλεί τέτοια αισθήματα, διότι, αντί να φέρνει αγάπη, διχάζει τον κόσμο, τού αρέσει υπερβολικά να φαίνεται, και υποδαυλίζει διαρκώς τη μισαλλοδοξία του ποιμνίου του. Ειλικρινώς, δεν πιστεύω ότι κάνει καλό στην Ελλάδα -αν και πρέπει να προσθέσω κάτι αποκαρδιωτικό: οι βασικοί ενδοεκκλησιαστικοί διώκτες του είναι χειρότεροι από αυτόν -βασικά εποφθαλμιούν τα μεγαλεία του. Παρακαλώ, μη με συντάσσετε με αυτούς. Τους απεχθάνομαι εξίσου.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/11/2006