Τί ήταν οι γάμοι μεταξύ ομοφυλοφίλων; Μέρος 2ο

Ειδικότερα, η αρχική ερώτηση του συγγραφέα του άρθρου ήταν αν ο γάμος των ομοφυλοφίλων θα άλλαζε ίσως εξημέρωνε του ομοφυλόφιλους και θα τους υποχρέωνε να βρίσκονται σε λιγότερη σύγχυση. Σε αυτό το θέμα, οι γνώμες των αναγνωστών ήταν ποικίλες. Περισσότερα από ένα γράμματα παρέπεμπαν στην πρόσφατη και πολύ γνωστή ανακάλυψη του Kinsey ότι η μοιχεία ήταν διαδεδομένη, ρωτώντας πώς ο γάμος θα έκανε στους ομοφυλόφιλους αυτό που απέτυχε να κάνει στους ετερόφυλους. Κάποιοι θεώρησαν ότι ο γάμος ήταν λίγο άσχετος με αυτό το θέμα: Δεν άκουσα ποτέ ομοφυλόφιλο να εκφράζει επιθυμία να υιοθετήσει ένα παιδί. Πόσο χαζός μπορείς να γίνεις;’ Ή ‘ δεν υπάρχει, δεν υπήρξε ποτέ και δεν θα υπάρχει γάμος που θα διαρκέσει ανάμεσα σε 2 άντρες στον οποίο να είναι πιστοί. Μπορεί να ζουν μαζί για χρόνια, αλλά ο ένας ή άλλος απατούν και συνήθως το λένε ο ένας στον άλλο.’ Αλλά ένας άλλος άντρας δήλωσε: έχουμε γενικά τις ίδιες αντιλήψεις της τιμιότητας και πίστης στους ‘συζύγους’ όπως οι ετερόφυλοι.’ Και ανέφερε 8 ζευγάρια λεσβιών που γνώριζε πως είχαν παντρευτεί για περιόδους που διαρκούσαν από 3 έως 15 χρόνια. Ένας άλλος άντρας έγραψε καυστικά ‘ότι είμαι υπέρ της νομιμοποίησης του γάμου των ομοφυλόφιλων που το επιθυμούν. Και είμαι ένας από αυτούς που το επιθυμούν.’


Ένας λόγος για τις συζητήσεις που έγιναν την δεκαετία του ’50 για τους ομοφυλόφιλους γάμους ήταν το γεγονός ότι υπήρχαν τόσοι πολλοί ομοφυλόφιλοι και λεσβίες σε μακροχρόνιους ετερόφυλους γάμους σε μια εποχή όπου αν πήγαινες σε γκέι μπαρ θα μπορούσε να οδηγήσει σε σύλληψη και στην καταστροφή της καριέρας. Τέλος πάντων, θα πρέπει να καταδείξω ότι ο αναγνώστης του περιοδικού ΟΝΕ που συνέκρινε την πιθανότητα της νομιμοποίησης των ομοφυλόφιλων γάμων με αυτήν όπου οι άνθρωποι ξαφνικά θα γίνονταν γίγαντες θεώρησε τους ομοφυλόφιλους γάμους ως μη απαραίτητους μερικώς γιατί ‘ είμαι παντρεμένος εδώ και 4 χρόνια με ένα φυσιολογικό κορίτσι’ η όποία ‘με έχει δεχτεί – ή όχι. Ακόμη μ’ αγαπάει – το πρόβλημα είναι ότι είμαι. Και την αγαπώ και εγώ.’ Στο βιβλίο του που εκδόθηκε το 1951 The Homosexual in America και που σηματοδότησε το πρώιμο ομοφυλόφιλο κίνημα, ο Donald Webster Cory θεώρησε ότι ήταν συνηθισμένο για τους gay άνω των 30, μετά την ολοκλήρωση της σεξουαλικής συνεύρεσης τους να ρωτήσουν ο ένας τον άλλο αν ήταν παντρεμένοι.

Ότι ο γάμος ήταν κατεξοχήν ετερόφυλος θεωρούνταν μερικές φορές δεδομένο ακόμη και από αυτούς που φαντάζονταν ένα μέλλον όπου θα νομιμοποιούνταν ο ομοφυλόφιλος γάμος. Ο Cory, για παράδειγμα, παρουσίασε το προφίλ ενός αγαπημένου ζευγαριού ανδρών που ζούσαν μαζί αρκετά χρόνια, και που το χαρακτήριζε ‘ η πίστη και η θυσία που είναι συγκρίσιμη με αυτήν ενός νόμιμου (ετερόφυλου) γάμου,’ και ρώτησε τους αναγνώστες ‘προτείνετε η κοινωνία να αναγνωρίσει και να εγκρίνει γάμους στους οποίους ο ‘γαμπρός’ και η ‘νύφη’ είναι του ίδιου φύλου και στον οποίο και οι 2 πλευρές σε μια τέτοια ένωση έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις όπως σε οποιοδήποτε άλλο γάμο;’ Όμως το κεφάλαιο για τον γάμο ‘Μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος’ γίνεται μετά βίας κατανοητό στο πλαίσιο της σημερινής συζήτησης. Ξεκινάει ρωτώντας αν ο γάμος είναι ‘ η απάντηση’ στους ομοφυλόφιλους – και συνεχίζει παραθέτοντας τα θετικά και αρνητικά του να κρύβει κάποιος τις κλίσεις του μπαίνοντας σε έναν ετερόφυλο γάμο.

Στις αρχές της δεκαετίας του 60, η ομοφυλοφιλία συζητιόταν πιο ανοιχτά στα ΜΜΕ. Το 1963 ένα άλλο κύριο άρθρο του ΟΝΕ, με τον τίτλο ‘Ας προωθήσουμε τον ομοφυλόφιλο γάμο’ τον αντιμετώπισε σαν μια νίκης της νόμιμης αναγνώρισης των υφιστάμενων σχέσεων, αυτών που ο Randy Lloyd αποκάλεσε ‘ το σετ του ομόφυλου γάμου’, μια ομάδα που αισθάνθηκε ότι παραβλέφθηκε σε ένα πρόσφατο και γνωστό άρθρο του Harper's για τους Για τους ομοφυλόφιλους της μεσαίας τάξης. Ο Lloyd υποστήριξε τις σταθερές σχέσεις και έδωσε συμβουλές για αυτούς που επιθυμούσαν μια τέτοια ζωή. Πρόσθεσε πως ‘ο γάμος δεν είναι σύμβαση κανενός’ και πρότεινε ‘ ότι όταν μια κοινωνία τελικά αποδεχθεί τους ομοφυλόφιλους ως μια μειονότητα με δικαιώματα, τότε θα αποδεχθεί τους παντρεμένους ομοφυλόφιλους ( ένα συμπέρασμα που αρκετοί αναγνώστες αμφισβήτησαν με σθένος. Ο Lloyd μάλιστα προσέδωσε στον γάμο των ομοφυλοφίλων και μια ξεχωριστή καταγωγή (στο αγγλικό pedigree), λέγοντας. ‘Υποψιάζομαι πως αν υπήρχε κάποιος που θα προωθούσε τον θεσμό αυτό με τρόπο διανοουμενίστικο αυτός θα ήταν ο Βρετανός Edward Carpenter."

Όπως και τις άλλες φορές υπήρχε ποικιλία στις αντιδράσεις των αναγνωστών. Ένας από αυτούς ευχαρίστησε τους εκδότες για το άρθρο που με τον τρόπο αυτό μετέφερε την χαρά και την ένταση της δωδεκάχρονης ‘έγγαμης’ σχέσης του. ‘Συμφωνώ με το άρθρο του Randy Lloyd, αλλά αναφέρει ότι υπάρχουν πολλοί ομοφυλόφιλοι που θέλουν να παντρευτούν. Αν αυτό αληθεύει θα ήθελα να ρωτήσω που;’ έγραψε κάποιος. Από την άλλη, ένας άλλος αναγνώστης υποστήριξε ‘με πιάνει φρίκη στην ιδέα του γάμου’ κάποιος άλλος είπε πως το άρθρο ‘είναι σιχαμερό! Τι θέλει αυτός ο αυτοαποκαλούμενος συγγραφέας Randy Lloyd; Να αντιγράψει την ετερόφυλη ζωή;’ Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα απάντηση: ένας αναγνώστης πρότεινε ότι ο ακτιβισμός γύρω από το θέμα του γάμου θα δημιουργήσει επώδυνες πληγές ‘δεν ακούτε τους εχθρούς μας να λένε διαβάζοντας το άρθρο, για όνομα του Θεού, οι gay θέλουν να παντρευτούν μεταξύ τους;’

Η συζήτηση για τους γάμους μεταξύ ομοφυλόφιλων πήρε εκρηκτικές διαστάσεις στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Με μια σειρά κοινωνικών συμβάσεων να βρίσκονται στο στόχαστρο, έγιναν αγωγές από ομόφυλα ζευγάρια που ζητούσαν να παντρευτούν σε πολλές περιοχές κερδίζοντας την προσοχή του τύπου. Ενώ όλοι έχασαν στο δικαστήριο, δύο φοιτητές από την Μινεάπολη έλαβαν μεγάλη προσοχή από τον τύπο και φωτογραφήθηκαν μαζί στο περιοδικό Look. Κατά μια έννοια το ΄φράγμα’ των συνηθισμένων συζητήσεων γύρω από τους γάμους φαίνεται να έσπασε. Έτσι, για παράδειγμα τον Ιούνιο του 1971 το τεύχος του περιοδικού TV Radio Mirror είχε στο εξώφυλλό του μια εξόφθαλμη επικεφαλίδα ‘Μυστική Τελετή! Ομοφυλόφιλος γάμος ανάμεσα σε ένα σταρ της τηλεόρασης και έναν του κινηματογράφου.’ Μέσα στο τετρασέλιδο άρθρο περιέγραφε μια τελετή που έγινε το Χόλυγουντ την οποία παρακολούθησαν πολλοί γνωστοί αστέρες και στην οποία δύο διάσημοι νέοι παντρεύτηκαν δηλώνοντας την αγάπη που είχε ο ένας για τον άλλο. ‘ Τα ονόματά τους είναι γνωστά σε κάθε σπίτι της Αμερικής,’ βεβαίωσε ο ρεπόρτερ, χωρίς να αποκαλύπτει την ταυτότητά τους. Οι αναγνώστες αρχίζουν να μαθαίνουν ότι ενώ η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάτι καινούργιο, το να γίνει μια τελετή – και όχι μόνο – σε αυτήν την ανεκτική κοινωνία δεν είναι πλέον σπάνιο φαινόμενο. Μάλιστα οι ομοφυλόφιλοι – άντρες και γυναίκες – ενώνονταν μεταξύ τους (με δεσμούς γάμου) και συνέχιζαν τον αγώνα της νομιμοποίησης των ομοφυλοφίλων γάμων.