Πολλές αντικρουόμενες και σκόρπιες σκέψεις μου έρχονται συνειρμικά διαβάζοντας την επιστολή. Θεωρώ πως θέτει συνοπτικά όλα τα καίρια ζητήματα που μας απασχολούν σε σχέση με την παρουσία μας και την θέση μας στους δήμους και κοινότητες της διαμονής μας.
Επειδή τώρα αρχίζω σιγά σιγά και ασχολούμαι πιο εμπεριστατωμένα με τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλών και επειδή δεν γνωρίζω και πολλά για την ιστορία και όσα έχουν γίνει στο παρασκήνιο της ιστορίας της ελληνικής ομοφυλοφιλικής κοινότητας κάνω μια ερώτηση:
Μήπως τέτοιες επιστολές θα ήταν καλό να στέλνονται πιο συχνά και όχι μόνο λίγο πριν τις εκλογές;
Απο την άλλη και για να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου όταν κάποια στιγμή για τον οποιοδήποτε λόγο θα κλιθούμε να βάλουμε την υπογραφή μας σε τέτοιου είδους διαμαρτυρίες ή επιστολές και για να αποδείξουμε έμπρακτα πλέον, έστω και με αυτόν τον τρόπο αυτό που πρεσβεύουμε στην καθημερινή μας ζωή και στα ιστολόγιά μας, θα το κάνουμε;
(Θα ήθελα πολύ να πιστευω πως ναι. Όπως θα ήθελα να πιστεύω ότι θα υπογράψουν και ετερόφυλοι που σέβονται τον σεξουαλικό προσανατολισμό του διπλανού τους)
Επίσης σκέφτομαι και το ακόλουθο: υπάρχουν πάρα πολλοί ομοφυλόφιλοι/ες που έχουν δικό τους ιστολόγιο και έτσι μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα και να διακινούνται ιδέες, νέα και άρθρα αλλά κρυβόμαστε πίσω απο την ανωνυμία μας. (Υπάρχουν βέβαια και περίπτωσεις όπου καλλιεργούνται πραγματικές φιλίες μέσα απο μια τέτοιου είδους επικοινωνία οπότε η ανωνυμία πλέον δεν υπάρχει)
Καταλήγω πάλι στην χιλιοειπωμένη δήλωση ότι δεν είναι η κοινωνία μας έτοιμη να δεχτεί αυτό που θεωρείτε διαφορετικό. Και για να μπορέσεις να το πείς να 5-10 ανθρώπους πρέπει να δουλέψεις πολύ τον εαυτό σου, να σε δεχτείς...
Επίσης είναι πολύ εύκολο όσοι δεν είναι οργανωμένοι να περιμένουν στην γωνία και να κρίνουν μόνο αρνητικά τις προθέσεις που βρίσκονται πίσω απο κάποια προσπάθεια. Όχι πως πρέπει να τα δεχόμαστε όλα και να συμφωνούμε σε όλα, σωστά;
Καταλήγω να κάνω την ακόλουθη σκέψη: Για τις αρνητικές σκέψεις και τα συναισθήματα που προκαλούνται στους περισσότερους ετερόφυλους σε ότι αφορά τα δικαιώματα μου έχω μερίδιο ευθύνης και εγώ...
Ίσως όμως αυτό το ιστολόγιο να είναι μόνο η αρχή μας και όχι το τέλος της προσπάθειάς μας...
Δεν ξέρω αλλά κλείνοντας το πόστ θυμάμαι την ακόλουθη φράση του Άμλετ
To be honest as this world goes, is to be one man picked out of ten thousand
Τρίτη, Σεπτεμβρίου 19, 2006
ΑΝΕΠΙΔΟΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ 5. ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ - ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2006
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Δυστυχώς, όπως θα προσέξατε, δεν υπήρξε ούτε ένα σχόλιο στο χθεσινό ποστ.
Είναι που είναι οι δημόσια εκφρασμένες προτάσεις και ιδέες σπάνιες στη χώρα μας, απουσιάζει και ο διάλογος, πώς να προχωρήσουν μετά τα πράγματα;
Κι οι επιστολές παραμένουν εσαεί ανεπίδοτες.
Είναι αλήθεια ότι η ανωνυμία βοηθάει να διακινούνται ελέυθερα οι ιδέες - από την άλλη χρησιμεύει και σαν μια ασφαλής και ανώδυνη εκτόνωση ώστε να μην χρειαστεί να ρισκάρουμε πραγματικα.
Μα ποιες ιδέες διακινούνται και εγώ δεν το παίρνω είδηση;
Προσωπική μου άποψη: όταν οι ιδέες θα είναι πραγματικά ενδιαφέρουσες, όταν οι προτάσεις θα είναι εμπνευσμένες και εμψυχωτικές, όταν ο διάλογος θα είναι γόνιμος και επομένως πειστικός, τότε πολύ πιο εύκολα κάποιος θα αποφασίσει να βγει επώνυμα να διεκδικήσει τα δικαιώματα του και να ρισκάρει τις εύθραυστες, δύσκολα αποκτημένες ισορροπίες του σε μια μισαλλόδοξη κι εκδικητική κοινωνία. Και κυρίως δεν θα είναι μόνος του. Αλλά ο δρόμος μέχρις εκεί μοιάζει ακόμη μακρύς.
Η κατάσταση ως έχει είναι απογοητευτική. Και η αλήθεια είναι πως όταν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να καλλιεργηθούν αξιόλογες ιδέες και προτάσεις, όταν οι άνθρωποι είναι μεμψίμοιροι και μίζεροι και περιμένουν από κάποιους άλλους να κάνουν κάτι και να βγάλουν το φίδι από την τρύπα τότε δεν θα προχωρήσουμε.
Τα ιστολόγια είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Σε αυτά βρίσκει κανείς κάθε καρυδιάς καρύδι. Ανθρώπους που βλέπουν την υπόθεση σοβαρά και πραγματικά έχουν την πρόθεση να ανοίξουν κανάλια επικοινωνίας.
Θέλω να είμαι αισιόδοξη ότι η ελεύθερη έκφραση που επιτρέπεται μέσω των ιστολογίων μπορεί να αποτελέσει την μαγιά για μια αρχή. Αργά ή γρήγορα από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε. Συμφωνώ όμως με τον erva ότι δρόμος είναι πολύ μακρύς.
Πάντως, ανάμεσα στα άλλα θέματα έχουμε ανοίξει και αυτό που έχει να κάνει με την παρουσία των ελλήνων και ελληνίδων ομοφυλοφίλων στην μπλογκόσφαιρα. Είναι ένα θέμα πολύ ενδιαφέρον προς συζήτηση. Αν δεν κάνω λάθος στην Ισπανία έχει εκδοθεί και βιβλίο για την κοινότητα των εκεί ομοφυλόφιλων Bloggers ή κάνω λάθος; Κάτι θυμάμαι να διάβασα στο Απέναντι Πεζοδρόμιο.
Για την ακρίβεια οι ισπανίδες λεσβίες bloggers κυκλοφόρησαν μια συλλογή από κομμάτια που είχαν δημοσιεύσει στα ιστολόγιά τους, προσφέροντας έτσι και σε βιβλίο μια ιδέα της έκτασης του πλουραλισμού των απόψεών τους, ενώ τα έσοδα των πωλήσεων θα πήγαιναν σε μια γυναικεία ΜΚΟ για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού στη Νικαράγουα.
Σ’ εμάς, αντιθέτως, πολλοί gay bloggers απαξιούν ακόμη και να έχουν λινκς άλλων gay ιστολογίων, όταν δε αποφασίσουν να ασχοληθούν με gay ζητήματα, αρέσκονται στις ανέξοδες και κατεδαφιστικές επικρίσεις, κι ας μην μιλήσουμε για τα «επίσημα» sites των οργανώσεων κλπ, στα οποία τα λινκς απουσιάζουν παντελώς, αφού επικρατεί μια λογική μικρομάγαζου που φοβάται ότι οι άλλοι θα του κλέψουν την πελατεία.
Ωστόσο χωρίς αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια και γενναιοδωρία ποτέ δεν πρόκειται να σχηματισθεί η αναγκαία κρίσιμη μάζα για να ξεκινήσει η όποια «αντίδραση». Και φοβάμαι ότι η αισιοδοξία από μόνη της δεν μπορεί να τα αντικαταστήσει όλα αυτά, όσο απαραίτητη κι αν είναι.
ok ρε παιδια, αλλα η εγω ειμαι η γκαβη η κατι δεν παει καλα...για ποια επιστολη μιλαμε? :-/
erva ζούμε σε μία αντι-πνευματική κοινωνία εντελώς πρακτικών ανθρώπων. Δυστυχώς καμία ιδέα δεν πρόκειται ποτέ να συνεγείρει κανέναν. Τι περιμένεις σε μια χώρα που κανείς δεν διαβάζει τίποτα πέρα από τις αθλητικές εφημερίδες, τα ζώδια, τα κουτσομπολίστικα έντυπα και τα περιοδικά για το αυτοκίνητο. Και ο κάθε έλληνας θα προτιμήσει το χαβαλέ και την εκτόνωση από οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση. Τις αποφέυγουν όπως ο διάολος το λιβάνι και όταν αναγκαστούν να συμμετάσχουν θα επιστρατεύσουν ετοιματζίδικες απόψεις, κραυγές κι επιφωνήματα. Δεν ξέρω ίσως όλη αυτή η πρακτικότητα και η μανία για εκτόνωση να είναι εξυπνάδα, ένας τρόπος να γλιστράει από πάνω μας οτιδήποτε είναι δυσάρεστο ή μας κάνει να νιώθουμε άβολα. Ίσως απλά δεν θα έπρεπε να περιμένουμε πολλά. Περιμένουμε να υπάρξει ένα πραγματικό γκέι κίνημα λες και υπήρξε ποτέ σην Ελλάδα κάποιο ουσιαστικό οικολογικό ή φεμινιστικό κίνημα π.χ. Στη χώρα που ο εθελοντισμός προβλήθηκε ως προσφορά δωρεάν εργασίας σε ανούσιες φιέστες και καθόλου ως προσφορά στο συνάνθρωπο. Περισσότερο πιθανό είναι δυστυχώς να δούμε ένα κίνημα αυθαιρετούχων ή φοροφυγάδων! Μπρίκι συγγνώμη αν σας κουράζω. Απλώς κάποιες σκέψεις...Κυνικές ή ρεαλιστικές, όπως θέτε πάρτε το... Τουλάχιστον το ευτήχημα είναι ότι τις "ιδέες" τους, θρησκευτικές, πατριωτικές κτλ., οι νεοέλληνες τις ασπάζονται τόσο επιφανειακά όσο ο αφρός στο φραπέ τους. Είναι το μόνο πράγμα που μας χωρίζει από μία φασιστική κοινωνία.
siegmund δημοσιεύθηκε στο Απέναντι Πεζοδρόμιο στις 18/9/2006
Δημοσίευση σχολίου