Προς Ιούδα Ισκαριώτη

Αγαπητέ Ιούδα Ισκαριώτη,

Θα απαντήσω στο μήνυμα σου αντιπροσωπεύοντας και την σύντροφό μου:

Γράφουμε: Θέλουμε να πιστεύουμε οτι τέτοια Φεστιβάλ προτρέπουν τους ανθρώπους να βγάλουν απο την βαλίτσα τους τα πρέπει, να την γεμίσουν με τα θέλω τους και να ταξιδέψουν με αυτά.
Νομίζω πως συμφωνούμε στο που αποσκοπούν τέτοια φεστιβάλ. Εννοείται ότι πριν κάποιος δηλώσει ότι ‘είμαι ομοφυλόφιλος/ή’ πρέπει να καθίσει να δουλέψει πολύ μέσα του, να το ΄συζητήσει΄ πρώτα με τον εαυτό του. Προτού το πει σε φίλους, στην οικογένειά του, στην δουλειά του πρέπει να βάλει στις πρώτες προτεραιότητες της ζωής του τα ΄θέλω’ του. Και αυτό θέλει θάρρος. Αν τα θέλω κατασταλάξουν μέσα του τότε μπορεί να υπερασπιστεί το (αυτονόητο) δικαίωμα να ορίσει την ζωή του όπως επιθυμεί.

Αργά ή γρήγορα έρχεται η στιγμή που όλα όσα κρύβουμε, μας κυνηγούν σα τις ερινύες...και από το πολύ τρεχαλητό χάνουμε ‘δυνάμεις και παραδινόμαστε’ πλέον στην ‘κοινωνική νόρμα’ που έχει πλέον εγκατασταθεί στις συνειδήσεις μας, στον τρόπο σκέψης μας, στο τρόπο που ορίζουμε τι είναι ηθικό ή ανήθικο...